Rajd historyczno-edukacyjny „Akcja Tobruk”, Krąg-Polanów, 4.06.2022 r.

TUTAJ JESTEŚ:

MIEJSCOWOŚĆ BUSZYNO

---

SCHRONY RINGSTAND 58C – DZIEJE I OPIS KONSTRUKCJI

---

Schrony typu Ringstand 58c (Bauform 201) były wykonanymi ze zbrojonego żelbetu stanowiskami ognia okrężnego, włoskiego projektu. Po raz pierwszy tego rodzaju rozwiązanie fortyfikacyjne zastosowano podczas walk w Afryce Północnej, w 1941 r., między innymi podczas oblężenia Tobruku. To właśnie od tego portowego miasta we wschodniej Libii schrony zyskały swoją popularną nazwę.

Ringstand 58c wykonywano na miejscu docelowym, techniką lania betonu bezpośrednio do wykopu. Po zakończeniu tej części pracy całość zasypywano ziemią, pozostawiając minimalnie powyżej poziomu gruntu jedynie strop przedziału bojowego z gniazdem strzelca. Do obiektu wchodzono przez otwór boczny lub górny. Stanowisko uzupełniały transzeje lub rów dobiegowy. Grubość ścian schronu wahała się od 40 do 80 cm. Zwykle do budowy pojedynczego egzemplarza zużywano ok. 11 m³ betonu.

Obsadę obiektu stanowiły dwie osoby uzbrojonego w pojedynczy karabin maszynowy, głównie 7,92 mm MG 34 lub 7,92 mm MG 42, który mógł być zainstalowany na stalowej obrotnicy. Część „Tobruków” uzbrojono w lekkie moździerze kalibru 50 mm albo urządzenia do komunikacji świetlnej oraz emitery podczerwieni – Lichtsprech- und Blinkgeraet 80.

Bauform 201 były najpopularniejszym modelem małego schronu betonowego, wykorzystywanym przez armię niemiecką w okresie II wojny światowej. Pierwsze zainstalowano na Wale Atlantyckim w 1942 r. Na Pozycji Pomorskiej zainstalowano łącznie 120 schronów tego typu; kolejne 200 było w przygotowaniu. Według planu pierwotnego „Tobruków” miało być tutaj łącznie 800.

_{Źródło zdjęć: Bundesarchiv/Militaerarchiv Freiburg Muzeum Ziemi Karlińskiej, Archiwum Studio Historycznego Huzar}