Rajd historyczno-edukacyjny „Akcja Tobruk”, Krąg-Polanów, 4.06.2022 r.
TUTAJ JESTEŚ:
LAS – RUCZAJ – STANICA MYŚLIWSKA
STANICA MYŚLIWSKA „NAD RUCZAJEM” JEŃCY WOJENNI NA ZIEMI POLANOWSKIEJ I ICH ROLA W BUDOWIE UMOCNIEŃ WAŁU POMORSKIEGO
Pomorze Środkowe przygotowywano do obrony przed nieprzyjacielem z południa oraz wschodu już w latach trzydziestych ubiegłego stulecia, choć miało to w tym okresie wyłącznie symboliczny charakter. Rzeczywiste działania związane z tworzeniem sieci umocnień polowych rozpoczęły się dopiero jesienią 1944 r.
Prowadzone naprędce prace wymagały znacznego zaangażowania osobowego. Z tego powodu, w przedostatnim roku II wojny światowej na zapleczu Pozycji Pomorskiej powstała sieć tzw. obozów fortyfikacyjnych. Podlegały one Organizacji Todt oraz władzom wojskowym. Placówki te w krótkim czasie zapełniono jeńcami wojennymi i robotnikami przymusowymi, w tym sprowadzonymi z okupowanej Polski. Początkowo kwaterowano ich w drewnianych barakach, później także w zabudowaniach gospodarczych okolicznych folwarków.
Obecna stanica myśliwska „Nad Ruczajem” to relikt właśnie tamtego okresu. Powstała na betonowym fundamencie baraku przeznaczonego dla robotników zaangażowanych do prac polowych prowadzonych od jesieni 1944 r. Wywodzili się oni przede wszystkim spośród jeńców wojennych obozu Stalag 315 II B Hammerstein, zlokalizowanego pod miastem Czarne. Już w 1939 r. osadzono w nim żołnierzy Wojska Polskiego. Początkowo kwaterowali w namiotach, następnie – we własnoręcznie zbudowanych barakach. W kolejnych miesiącach wojny do Czarnego trafili także Belgowie, Holendrzy, Francuzi, a następnie Rosjanie, Włosi oraz Amerykanie. Większość zmuszonych zostało do zrzeczenia się statusu jeńca wojennego zamieniając się w świetle prawa z pojmanych członków nieprzyjacielskich sił zbrojnych w robotników przymusowych. W latach 1939-1945, w Czarnem życie stracić mogło nawet 75 tys. osób.
Podczas badań terenowych prowadzonych w okolicach Polanowa do tej pory najczęściej odnajdywane były przedmioty sugerujące pobyt tutaj obywateli podbitej przez III Rzeszę w 1940 r. Belgii. Sugeruje to, że właśnie przedstawiciele tej narodowości byli w największej liczbie angażowani do budowy okolicznych umocnień Pommernstellung.
Źródło zdjęć: Bundesarchiv/Militaerarchiv Freiburg Muzeum Ziemi Karlińskiej, Archiwum Studio Historycznego Huzar